Manier van denken

Wij zijn vaak geneigd dingen buiten onszelf te zoeken. Daarmee bedoel ik we hebben hoofdpijn en we nemen een aspirine. Dit is natuurlijk een tijdelijke oplossing, maar eigenlijk wil je lichaam je iets zeggen op het moment dat je hoofdpijn hebt. Hier kunnen we ervoor kiezen, luisteren we naar ons lichaam of proberen we de pijn te verdoven, zodat je die niet meer hoeft te voelen? Dit is een verschil van kijken en denken, je gaat naar de dokter om zaken op te lossen, of je gaat denken wat brengt mijn systeem zo uit balans, dat ik de klachten ontwikkel.

Zo is het ook bij paarden, vaak geven ze subtiele signalen waaruit blijkt dat er iets niet helemaal in de haak is. Wat gaan we dan doen? Mijn visie hierin is om altijd naar het hele plaatje te kijken. Wat is er uit balans, waardoor hij zich zo gedraagt. Uit eindelijk hangt alles samen in het leven, als er ergens in de vertering problemen ontstaan heeft dat effect op het functioneren van alle cellen. Het dag/nacht ritme, sociaal contact, voeding, huisvesting, alles heeft zijn invloed op alle systemen. Deze holistische visie houd ik graag aan, zodat we op deze manier de klachten in het grote plaatje kunnen bekijken. Van daaruit kan er altijd naar een oplossing gekeken worden.

Alles heeft vanuit de genen gezien een functie. Om een voorbeeld acute stress had een functie in de natuur, op het moment dat een paard achterna gezeten werd door een roofdier. Zo kon hij vlug wegkomen, op het moment dat het gevaar geweken was zakte de stress weer weg en kwam het lichaam weer terug in balans. In onze situatie hebben we vaker te maken met chronische stress, door niet kloppende factoren in voeding of huisvesting. Chronische stress zorgt voor continu verhoogde hormoonspiegels, wat verstoringen geeft op celniveau. Om dit op te lossen, zouden we kunnen proberen de hormonen tot rust te brengen, maar we kunnen ook bekijken wat de oorzaak van deze stress is.

Wat zou de beste oplossing zijn?